Плечы тарчма. Як сухое палена,
Муліць кашчавая жорсткасьць бядра.
I выступае наперад калена
Краем бляшанага цэбра-вядра.
Колкія рэчы натруджваюць вочы,
Боль узьнікае ад гострых вуглоў.
Колькі здаралася, позірк дзявочы
Лашчыў лагодна мяне і калоў.
Я не бянтэжыўся. Некалі кідаў
Сілы свае маладыя ў куты,
Ромбы, трыкутнікі і піраміды,
Велічнай готыкі контур круты.
Мо хударлявасьць, як вырак злачынны?
Хай-жа хвалюе ўспамін весялей:
Рубэнса вобразы гладкай жанчыны,
Пышнага цела мядовы алей.
Круглыя вочы кашэчай пароды
Цёпла глядзяць у людзкой дабраце.
Круглае, пульхнае цешыць заўсёды,
Гострае, злое, худое — гняце.
|
|
